Bir Delinin Dilinden

Huzuru birkaç adım ileride sanıyordu.
Öyle söylemişti içindeki krallığın baş tacı.
Binlerce perdenin arasından geçti.
Boynuna, kollarına, bacaklarına sarıldılar.
Durmadı.
Kafasız bedenler sürttü bitkin omuzlarına,
Simsiyah vücutlar, sımsıkı yumruklar...
Hızlandıkça boğazı kuruyordu,
Nefret ettiği bu müziği duyduğu halde
Durmadı.
Bir körün rüyasındaydı ki
Bunu anlamasına zaman kalmadan ışığı gördü.
Kollarını ufuk boyunca açmış,
Kocaman ağzından renkler fışkırıyordu.
Durmadı.
İçinden geçip gitmesini izledi, nefes alamadı.
Arkasına bakmak, intihar etmek demekti.
Tanıdık kahkahalar yükseldi.
Huzuru birkaç adım ileride sanıyordu.
Yaptığı tek şey ise korkmaktı.
Dizlerinin üstüne düşerken,
Göğsünün tam ortasından hızla çıkan mızrağı gördü.
Karşıya baktı, yansıması penceredeydi.
Adalet yazıyordu, büyük harfler ile...
Ve ölüyordu.
Şimdi, herkes ne olacağının farkında.
Ağzında tütüyor son bir sigara....
Gökyüzüne bakası gelmiyor,
Bu sokakları, bu yolları, bu sessizliği
Çok iyi tanıyor.